ก่อนจะกลายมาเป็นพรีเมียร์ลีกที่แฟนบอลทั่วโลกคุ้นเคยอย่างทุกวันนี้ เดิมทีลีกสูงสุดของอังกฤษใช้ชื่อว่า ดิวิชั่น 1 ซึ่งอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของ “ฟุตบอลลีก” องค์กรฟุตบอลที่จัดการแข่งขันมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1888 นับเป็นลีกฟุตบอลที่เก่าแก่ที่สุดในโลก แต่ด้วยความตกต่ำของวงการฟุตบอลอังกฤษ และการจัดการผลประโยชน์ให้แก่สโมสรชั้นนำ ทำให้สโมสรในลีกสูงสุดพร้อมใจกันแยกตัวออกมาตั้งลีกของตัวเองในชื่อว่า เอฟเอ พรีเมียร์ลีก เมื่อปี ค.ศ. 1999 ในยุค 80 วงการฟุตบอลอังกฤษอยู่ในช่วงตกต่ำที่สุดอันเนื่องมาจากแฟนบอลหัวรุนแรงที่รู้จักกันในนาม “ฮูลิแกนส์” ที่คอยก่อจลาจล ทำลายสิ่งของสาธารณะ และทำร้ายร่างกายแฟนบอลคู่แข่งถึงขั้นมีผู้เสียชีวิต จนทำให้แฟนบอลจำนวนมากไม่กล้าเสี่ยงชีวิตเข้าชมการแข่งขันในสนาม เมื่อจำนวนผู้เข้าชมเกมลดลง ก็ย่อมส่งผลโดยตรงต่อรายได้ของแต่ละสโมสร ยิ่งหลังเหตุการณ์โศกนาฏกรรมที่ฮิลส์โบโรห์ รัฐบาลอังกฤษได้ตั้งคณะกรรมการสอบสวนจนเป็นที่มาของข้อกำหนดให้ทุกสโมสรต้องปรับปรุงอัฒจันทร์สนามแข่งที่เก่าแก่ทรุดโทรมเสียใหม่ เพื่อความปลอดภัยของผู้ชมภายในเวลาที่กำหนด ไม่เช่นนั้นจะถูกยึดใบอนุญาต ซึ่งการปรับปรุงอัฒจันทร์นั้นต้องใช้งบประมาณมหาศาล ยิ่งเป็นการซ้ำเติมปัญหาทางการเงินที่แต่ละสโมสรกำลังประสบอยู่ให้เลวร้ายลงไปอีก ในระหว่างนั้นบรรดาผู้บริหารจาก 5 สโมสรยักษ์ใหญ่ของอังกฤษ ประกอบไปด้วยแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด, ลิเวอร์พูล, อาร์เซน่อล, ท็อตแนม ฮอตสเปอร์ และเอฟเวอร์ตัน ได้มีแนวคิดในการจัดตั้งลีกใหม่ เพื่อการจัดสรรส่วนแบ่งจากค่าลิขสิทธิ์ด้วยตัวเอง เนื่องจากเวลานั้นค่าลิขสิทธิ์การถ่ายทอดการแข่งขันที่พวกเขาได้รับต้องหารร่วมกันถึง 92 ทีม จาก 4 ดิวิชั่น และเมื่อ รูเพิร์ต เมอร์ด็อก …